فشن فیلم؛ راهی تازه برای تبلیغات برندهای پوشاک

 

 

فشن فیلم پدیده‌ای است سمعی و بصری‌، که با وجود طرفداران بسیاری که در دنیا دارد، همچنان در ایران موضوعی ناشناخته است و یا حداقل تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته است؛ به همین خاطر لازم است تا کمی بیشتر درباره تاثیرگذاری آن در زمینه برندینگ بدانیم.

فشن فیلم، تیزر تبلیغاتی نیست

نکته اول این است که فشن فیلم یک تیزر تبلیغاتی نیست. در سال‌ های اخیر پلتفرم‌های ویدئویی، تاثیر زیادی در روند تولید محتوا در تمامی عرصه‌ ها داشته‌ است. برای مثال ویمئو و یوتیوب، شیوه برندسازی را به طور کل تغییر داده اند و برندها، دیگر به دنبال تصویری ثابت از مدل‌ هایشان در قابی مشخص نیستند بلکه قصد دارند کارگردانان حرفه‌ای را بکار بگیرند تا بتوانند فیلم کوتاهی در راستای زیرمتن برند خود، تولید کنند. اما باید توجه داشته باشیم که منظور از فشن فیلم، تیزر تبلیغاتی نیست. بلکه شبیه به هنر ویدیوآرت می‌ماند که از اواسط قرن 20 شروع شد و با گذر زمان بر میزان محبوبیت آن افزوده می‌ شود. در واقع فشن فیلم ابزاری مدرن است که در ابتدای قرن21 انقلابی را به راه انداخت و برند های سطح بالا، خود را با آن بیشتر بالا کشیدند و مخاطبان بیشتری پیدا کردند.

بنابر آمار رسمی، راه ارتباطی غیرمتعارف از فرمول‌ های مرسوم تبلیغاتی مانند تلویزیون و سینما، رادیو، مجلات و روزنامه‌ ها، بیلبورد و حتی اینترنت، در چند سال اخیر پیشی گرفته و سودآوری بیشتری دارد. همزمان که تبلیغات سنتی در ابتدای قرن 21 وارد بحران جدی و عمیقی می‌ شد، ناگهان به شکلی دراماتیک در زمان بحران اقتصادی از سال 2008 تا 2014 رشد بسیاری کرد. با وجود تمام افت و خیزها، کاملا واضح است که شیوه تبلیغاتی سنتی دیگر کارساز و کارآمد نیست و اثرگذاریش را از دست داده، اما بسیاری از برندها نمی‌ توانند به راحتی تغییر مسیر داده و به شکلی رادیکال، شیوه تبلیغاتی‌ شان را تغییر دهند. هنوز ترس از این راه جدید حتی در کشورهای اروپایی و آمریکا دیده می‌ شود. راه جدید را می توان فشن فیلم نام گذاری کرد که "به عنوان فرمی جدید از بازنمایی سطح بالای محصول، فرم‌های سنتی رسانه فشن را به چالش می‌کشد."

با وجود تمام سختی‌های تغییر مسیر، برندهای فشن تصمیمشان را گرفته اند و نگاهی تازه به روش متفاوت ارتباط با مشتری‌شان انداختند و با آن ها از چیزهایی حرف زدند که تا به حال بر روی هیچ کاغذی نوشته نشده و در هیچ نمایش فشنی دیده نشده بود. البته نباید فراموش کنیم که فشن فیلم تنها مربوط به سال‌های اخیر نمی‌شود، چرا که اوهلیرووا (Uhlirova) اعتقاد دارد اولین فشن فیلم تاریخ مربوط به فیلمMystere Corsets از ژرژ ملیس فرانسوی است.

این فیلم کوتاه در ابتدا محبوبیت چندانی نداشت اما هرسال به تعداد مخاطبانش افزوده شد. برخی از فیلم‌ ها تنها، قصد نمایش مجموعه‌ی تازه طراح مربوطه را داشته و یا ترند آن فصل را نشان می‌ دادند اما بعد از جنگ جهانی دوم انقلابی در فیلم‌ های کوتاه مربوط به فشن اتفاق افتاد و بازیگران معروف هالیوود نیز وارد آن ها شدند و مردم را هرچه بیشتر به سمت خود کشیدند.

در این میان نباید از تاثیر عکاسان مطرحی همچون Erwim Blumenfeld در سال های 50 و 60، William Klein و Guy Bourdin بین سال های 60 تا 80 غافل شد. همچنین Richard Avedon، Serge LutensHelmut Newton فشن فیلم‌ هایی برای تبلیغات برند های مطرح، طی سال های 70 و 80 کار کردند که تاثیرش را در قرن 21 می‌ توان شاهد بود.

 

فشن فیلم تنها یک راه جدید برای تبلیغات نیست، بلکه شکلی تازه از محتوای برند است.

روش شناسی فشن فیلم

ابتدا بهتر است سوالاتی که مدام مطرح می‌ شود را یکبار مرور کنیم:

- آیا فشن فیلم راهی مشخص و معین برای ارتباط گرفتن با برندهاست؟

- دلایل اصلی و مهم برای ضرورت فشن فیلم چیست؟

- عملکرد اصلی فشن فیلم چیست؟

با توجه به تحلیل پدیده فشن فیلم و بررسی‌ های جامع در این زمینه به کلیتی در رابطه با فیلم‌ ها رسیده‌ایم که عناوین آن در زیر ذکر شده است.

1. انواع فشن فیلم : روایی، غیرروایی و توصیف پروسه : ساخت و تولید، تاریخچه و ...

2. مقصود اصلی فشن فیلم : برند سازی، ارائه یک مجموعه و یا تولیدات جدید، ارتباط با مشتری و رشد فروش

3. تحلیل روایی هر فیلم 

4. بدست آوردن زیبایی‌ شناسی از طریق : زیبایی و زشتی

5. استفاده از پلتفرم‌های سمعی و بصری یا فضای مجازی : یوتیوب، ویمئو، توئیتر و فیسبوک 

بعد از تحلیل‌های اولیه و تحقیقات از قبل انجام شده این نتیجه بدست آمد که پنج ویژگی در فشن فیلم قابل تحلیل است:

الف) راهی تازه برای تعامل با مصرف کنندگان دیجیتالی 

ب) ارتباطی قوی و موثر با بازاریابی تجربی

ج) جستجوی ذوق زیبایی شناسانه 

د) خنثی سازی تولیدات

ه) داستان سرایی

فشن فیلم، راهی برای ارتباط با نسل جوان

برندهای لاکچری حوزه مد و فشن برای برقراری ارتباط با نسل جوان به فشن فیلم احتیاج دارند تا آن تجربه گرایی که خریداران جوان به دنبالش هستند را عرضه کنند. با توجه به بحث فرم، فشن فیلم، تمامی قواعد تبلیغات سنتی را به ارث برده اما با این‌ حال چیزی جدید در این ابزار ارتباطی وجود دارد که باعث شده برندها در عصر دیجیتال به سراغش بروند :

1. فشن فیلم‌ ها اغلب توسط شرکتهای لاکچری مدوفشن به عنوان تجربه‌ ای جدید از سرگرمی ساخته می‌ شوند تا در همین راستا بازاریابی خود را صورت دهند.
2. فشن فیلم پایه‌ گذار رابطه‌ای نو با مصرف‌کنندگان است؛ رابطه ای نزدیکتر و تعامل گر.
3. داستان‌ گویی و سریالی بودن فشن فیلم‌ ها کمک زیادی در زمینه برندسازی انجام می‌ دهد.
4. زیبایی‌ شناسی براساس تعادل، غافلگیری، هارمونی و زیبایی، تاثیر زیادی بر مصرف‌ کننده می‌ گذارد.
5. فشن فیلم، تولیدات را جدای از ویژگیهای فیزیکی‌ شان نشان می‌ دهد، اما بطور متنقاضی تولیدات همچنان واقعی به نظر می‌ رسند.

در مقالات بعدی، هرکدام از ویژگی‌ های فشن فیلم را که در بالا به آن اشاره کردیم، با جزئیات مورد تحلیل قرار می‌دهیم. مجله مد برندکده را دنبال کنید.

کیف جدید طراح ایرانی، سمبل قدرت و معنویت

 

 

لیلیان افشار ، طراح ایرانی است  که در حال حاضر در انگلیس فعالیت دارد. او  از سال 2013  برند خود را تحت عنوان Lafshar  افتتاح کرد و  در مدت کوتاهی از طریق فشن فوروارد دبی موفق شد با کارهای خیره کننده اش نظر همه را به خود جلب کند و به سرعت به شهرتی جهانی دست پیدا کند .  کیف‌های کوچک دست ساز لیلیان افشار که در رنگ‌ های مختلف و اشکال نامتعارف طراحی و تولید می شوند، از جنس لوسیت (Leucite) هستند و توانسته‌اند نظر سلبریتی‌ هایی از جمله بیانسه،  کایلی جنر و ملکه اردن را  به خودجذب  کنند.

 

لیلیان  در دوران بحران کرونا بیشتر به خودش پرداخته و سعی کرده تجربی گرایی‌ اش را بیشتر کند. او می گوید: "وقتی کرونا همه جا را گرفته و تمام دنیا در قرنطینه است، من باید به جایی نگاه کنم و چه چیز بهتر از نگاه به درون خودم. الان بهترین زمان است تا به راه‌ هایی، ورای عادت‌هایمان فکر کنیم و به شکلی درست، رو به جلو پیش برویم."

 

" تا قبل از بحران کرونا، جهان با سرعت زیادی در حرکت بود. به همین دلیل اکنون زمان خیلی مناسبی برای من است که با متریالم، تجربه‌های جدیدی داشته باشم. خلاقیت برای من ریسک بالایی دارد، اما در عین حال پراهمیت است. در واقع تنها راهی‌ست که می‌ توانم با مردم در ارتباط باشم."

 

لیلیان افشار علاقه زیادی به فرهنگ شرق دارد و راه نجات زندگی‌ خود را مراقبه می‌ داند."من طی سفری به پرتغال، انرژی‌دهنده خیلی خوبی را به واسطه دوست یکی از دوستانم پیدا کردم. وقتی که اولین بار یکدیگر را دیدیم، گفت منتظر یک زن حدودا ۴۰ ساله بوده است. من روح پیر و پخته‌ای دارم. همچنین علاقه‌مند به نواختن پیانو هستم؛ مخصوصا کارهای بتهوون و شوپن. متولد برج جوزا هستم و فکر می‌ کنم هر آهنگ سازی شبیه به من رفتار می‌ کند. گاهی سراغ نقاشی می‌ روم که به نظرم خیلی لذتبخش و درمان کننده‌ است. البته فقط روی بوم رنگ ها را با هم ترکیب می‌ کنم. 99 درصد زمانم را مشغول کار هستم."

رنگ بنفش بکار رفته در طراح جدید لیلیان افشار، از چاکرای هفتم به نام سیرا (Sierra) الهام گرفته شده است که انرژی را در بدن می‌ چرخاند.  او درباره طراحی جدیدش می گوید: "طرح جدیدم، بازتاب دهنده معنویت، قدرت، اشتیاق و مراقبه است. خصوصیاتی که در این دوره سخت می‌ تواند به ما کمک کند."

کیف‌های ساختارمند لیلیان افشار خیلی فشرده و کوچک هستند و براساس زنان و هنرمندانی که بر روی او تاثیر گذاشته اند، نام گذاری شده‌ است.. طراح جوان در رابطه با کوچک بودن کیف‌ ها گفته است: "من لزوم بزرگ بودن کیف‌ ها را نمی‌ فهمم؛ چون اغلب زنان، فقط تلفن، کارت و رژ لب خود را به همراه دارند؛ همچنین کیف‌ های بزرگ باعث درد در ناحیه شانه و گردن می‌ شوند."

 

 

همکاری برند P.E NATION استرالیا با غول بزرگ صنعت فشن؛ H&M

نام اچ اند ام  مخفف هنس و مائوریتز (Hennes & Mauritz)، یک شرکت خرده فروشی چند ملیتی پوشاک زنانه، مردانه و بچگانه است که از سال 1946 فعالیت خود را با نام هنس (Hennes) و  به عنوان یک برند پوشاک زنانه آغاز کرد. در سال 1968 این مجموعه با همکاری برند مائوریتز (Mauritz)، خط تولید پوشاک مردانه را نیز به مجموعه خود اضافه کرد و برند اچ اند ام (H&M) تاسیس کرد.

برند اچ اند ام (H&M) با هدف تولید پوشاک ارزان قیمت، فعالیت خود را اغاز کرد و به دلیل عرضه محصولات فست فشن در بازار پوشاک، به عنوان یک برند جهانی شناخته شد.  جالب است بدانید که تمام تولیدات این برند، سازگار با محیط زیست و از الیاف طبیعی ساخته شده اند و بعد از برند زارا ، به عنوان بزرگترین عرضه کننده پوشاک زنانه، مردانه و بچگانه در جهان شناخته می شود.

 

 

برند اچ اند ام با وجود اینکه یک برند خرده فروشی پوشاک است و در زمینه فست فشن فعالیت دارد، اما با طراحان و برندهای مشهوری از جمله بالمین (Balmain)، موسکینو (Moschino‎)، ویکتور و رولف(Viktor & Rolf)، کارل لاگرفلد(Karl Otto Lagerfeld) و ... همکاری داشته است. همان طور که اطلاع دارید، این برندها قیمت بالایی دارند و همکاری آن ها با برند اچ اند ام سبب کاهش قیمت انها و استقبال بینظیر مردم اقشار ضعیف و متوسط از این همکاری ها می شود. در نوامبر سال 2004 همکاری اچ اند ام با کارل لاگرفلد با استقبال بی نظیری روبرو شد به گونه ای که طبق گزارشات رسانه ها و مطبوعات، تمام محصولات آنها در کمتر از یک ساعت اول بازگشایی فروشگاه ها، به فروش رسیدند. 

 

 

و اما این بار خبر همکاری جدید برند اچ اند ام با اولین برند لباس وزشی استرالیایی (P.E Nation) به گوش می رسد.

برند استرالیایی لباس های ورزشی به تازگی خبر همکاری با غول صنعت فشن، H&M را اعلام کرده است. نتیجه این همکاری، تولید لباسهای ورزشی، شنا، نیم تنه و اکسسوری خواهد بود که همگی با پارچه های سازگار با محیط زیست، کار شده اند. لباس ها بگونه ای طراحی شده اند که نه تنها مناسب باشگاه های ورزشی هستند بلکه می توان آن ها را در خیابان و مکان های تفریحی نیز پوشید.

 

 

مارک جیکوبز طراح خلاق مد آمریکایی

 

 

مارک جیکوبز طراح خلاق مد آمریکایی، در 9 آوریل 1963 در نیویورک متولد شده است. مارک جیکوبز از نوجوانی در خانه مد  Charivari که لباسهای آوانگارد طراحی و تولید می کرد، مشغول به کار شد و بخاطر علاقه فراوانی که به طراحی لباس داشت به او این اجازه را دادند که گاهی به طراحی ژاکت نیز بپردازد و این تجربه سبب علاقمندی بیشتر او به این حرفه شد، تا جایی که او بعد از اتمام دوران مدرسه اش، در دانشگاه پارسونز که یکی از بهترین دانشگاه های هنر دنیا است، در رشته طراحی لباس مشغول به تحصیل شد.

اولین کالکشن مارک جیکوبز

مارک جیکوبز زمانیکه در دانشگاه پارسونز مشغول تحصیل بود، اولین لاین ژاکت های دستباف خود را طراحی و به فروش رساند و بعد از آن، اولین کالکشن خود را برای شرکت Reuben Thomas تحت نام Sketchbook طراحی کرد. او در اواسط دهه 1980 با شراکت و همکاری رابرت دافی  خانه مد " جیکوبز دافی دیزاین" را تاسیس کرد.

مارک جیکوبز در سال 1984 موفق به دریافت جایز "Perry Ellis" شد و موفق به دریافت عنوان بهترین طراح دانشجوی سال شد. او در سال 1986 با همکاری شرکت Kashiyama توانست اولین کالکشن خود را تحت نام "مارک جیکوبز" ارائه دهد و بار دیگر در سال 1987 به عنوان استعداد نوظهور در دنیای مد و فشن جایزه "پری الیس" را دریافت کند. 

بعد از آن مارک جیکوبز در سال 1988 بعنوان عضوی از مجموعه پری الیس، با آن ها وارد همکاری شد و تا سال 1993 این همکاری ادامه داشت. مارک در سال 1992 برای کمپانی "پری الیس" مجموعه "گرانج" را طراحی کرد که از سوی منتقدان مد، مورد نقد قرار گرفت. بسیاری از متنقدان بر این عقیده بودند که هزینه کردن برای این استایل و سبک، کار بیخودی است و اصلا نمی تواند در مد جایی داشته باشد؛ گرچه سالیان بعد، آن ها حرفشان را پس گرفتند اما مجموعه "گرانج" به آخرین مجموعه طراحی شده مارک جیکوبز در کمپانی "پری الیس"  تبدیل شد و در نهایت سبب برکناری او شد.

 مارک جیکوبز همچنین در سال 1991 به عنوان جوان ترین طراح، موفق به دریافت جایزه CFDA شد.  او بعد از جدا شدن از مجموعه " پری الیس" تصمیم گرفت، تمرکزش را بر روی برند تجاری خود "Marcjacobs" بگذارد. او در سال 1994 موفق به ارائه اولین کالکشن مردانه خود کرد.

مارک جیکوبز مدیر خلاق برند لویی ویتون

مارک جیکوبز در سال 1997 به عنوان مدیر خلاق بخش طراحی برند "لویی ویتون" انتخاب شد و با این کمپانی وارد همکاری شد و خط تولید پوشاک حاضر آماده (ready-to-wear) را برای این برند لویی ویتون، راه اندازی کرد.  جیکوبز در مدت زمانی که در شرکت لویی ویتون فعالیت داشت، برای توسعه برند خود نیز تلاش میکرد و در این راستا، مجموعه ای از طرح های خود را تحت عنوان "مارک جیکوبز" و "لویی ویتون" را به نمایش گذاشت. این طراحی ها که شامل سه مجموعه لباس بود، با استقبال بی نظیری همراه شد و موفقیت بزرگی برای مارک جیکوبز کسب کرد. این موفقیت سبب شد مارک جیکوبز، به واسطه این همکاری، با هنرمندان محبوبی از جمله رپر معروف کانی وست، آرتیست آمریکایی ریچارد پرنس همکاری کند.

 

 

تمام موفقیت های مارک جیکوبز در زمینه طراحی لباس، دلیلی شد که او مجموعه خود را توسعه دهد و خط تولید کیف، کفش، عطر و اکسسوری را نیز به برند خود اضافه کند.

در سال ٢٠٠٥، مارک جیکوبز دومین لاین خود را تحت نام Marc by Marc Jacobs معرفی و در سال ٢٠٠٦ تولید بادی اسپلش های معروف خود را استارت زد. او در سال ٢٠١٤ از مجموعه لویی ویتون جدا شد تا بتواند زمان بیشتری را بر مجموعه خود بگذارد و به دنبال این تصمیم، در سال 2015 پایان فعالیت لاین دوم خود با نام  Marc by Marc Jacobs را اعلام کرد تا بیشتر روی برند اصلی خود یعنی Marc Jacobs کار کند تا بتواند پاسخگوی مشتریانی باشد که به دنبال اجناس لوکس هستند. مارک جیکوبز در حال حاضر محصولات مختلفی چون لباس زنانه و مردانه، کیف و کفش، لباس کودک، لوازم آرایشی و عطر را تولید می کند.

مارک جیکوبز پدیده اینستاگرام 2019

وقتی از به نمایش گذاشتن استایل های شخصی در اینستاگرام صحبت میکنیم، قطعا از مارک جیکوبز باید یاد کنیم. کسی که در سال 2019 فضای مجازی را با استایلهای عجیبش شگفت زده کرد. ظاهر این طراح آمریکایی به طور کورکننده ای روشن و طرحهای پلنگی و پرزرق و برقش به شکل عجیبی چشم‌ گیر، جالب و بامزه است. استایلهایی که به نظر زنانه می آید؛ اما مارک جیکوبز کاری به این حرف ها ندارد و استایل های زنانه را مال خودش کرده است.  

جیکوبز از آن دسته طراحان لباس است که علاقه زیادی به پوشیدن لباس‌ برندهای دیگر دارد. برای مثال او در سال 2018 تمام وقت خود را معطوف به نمایش های بالنسیاگا و شانل در پاریس کرد. او عاشق به تن کردن کت ها و پیراهن های عجیب و غریب برندهای مشهور و عکس سلفی انداختن با آن هاست. از سلین تا ژیوانشی و گوچی. فرقی برایش ندارد. او دیوانه‌ی واقعی لباس است.

نگاهی به فشن دهه 90 میلادی (بخش دوم _ هنر و فشن)

 

 

جریانات مد و فشن دهه 90 با تغییرات سریع و غیرقابل کنترل مدیوم های مختلف هنری، همزمان شد. چند هنرمند جوان انگلیسی مانند تریسی اِمین و برادران چاپمان و همچنین دیمین هرست، آثاری را ارائه دادند که به مانند شوک در آن دوره تلقی می شد. در آن سال ها،  هنر اجرا (Performance Art) با بدن های دستکاری شده (Orlan) به حد افراط رسید  و تیراوانیا ریرکریت نمایشگاه های هنری را به نوعی پارتی شبانه تبدیل کرد و حرکت آن ها در سراسر جهان مورد توجه قرار گرفت. 

همچنین این نمایشگاه های هنری با صنعت مد شروع به همکاری کردند. در سال 1996 دو سالانه فلورانس میزبان آثار هنرمندانی از سراسر دنیا بود که در بین آن ها کارهای طراحان بزرگ فشن به چشم می خورد. بعضی از این همکاری ها مرز بین هنر و فشن را از میان برداشتند مانند عکس هایی که یورگن تلر برای کمپین تبلیغاتی مارک جیکوبز و همچنین از طرح های پرادا گرفته و بی شباهت به عکس های سیندی شرمن (Cindy Sherman) نیست.

تغییر شکل پاپ آرت در دهه 90 میلادی

پاپ آرت (PopArt) که از زمان فشن دهه 60 میلادی مطرح شده بود، در کارهای دیمین هرست (Damien Hirst) شکلش را تغییر داد و از مرحله سطحی  وارد مرحله عمیق تری شد. این آثار، تنها تکرار محض خطوط و نقوش نبودند، بلکه در دل اغلب کارها، نقد به مفاهیم سطحی وجود داشت. هرست نگاه محیط زیستی اش را از همان اوایل کار با خود داشت؛ برای مثال در اثر "چون که تو را ندارم، تو را میخواهم" با تکرار پیکرهای بی‌ جان ماهی‌ هایی از نژاد های مختلف، پاپ‌آرت را وارد مرحله جدیدی کرد. هرست گویی نقد شدیدی به فجایع محیط‌‌‌ زیستی داشت که بعدها در قرن 21 بیشتر مطرح شد. 

پاپ آرت نه تنها در فرم-مانند طراحی کُمیک ها- بلکه در لایه های عمیق تری با فشن ترکیب شد. طراحی ها هرچه به اواخر این دهه نزدیک می شدیم، سطحی تر می شدند و دیگر نشانی از ظرافت در طراحی ها نبود.

در دهه 90 میلادی، فیلمسازانی مانند پدرو آلمادووار، ژانگ ییمو و ...هم توجه بیشتری به فشن داشتند. به عنوان مثال در ویدیو آرت های متیو بارنی (Matthew Barney) که از نابغه های هنر ویدیو در این دهه به شمار میآید ، در فیلم پنج گانه Cremaster به شکلی آوانگارد فشن را وارد کرده است و باعث شد بعد از سال ها بار دیگر این نگاه آوانگارد را در طراحی لباس ها ببینیم. لباس هایی باشکوه، گویی که از دل قرن 18 بیرون آمده اند اما در فضایی نامتعارف، که این طرح ها را هرچه عجیب تر جلوه می دهد.

واقع گرایی، سایه ای بر عکاسی فشن دهه 90

 

در دهه 90 میلادی، مفهومی که در کانون توجه هنرمندان قرار گرفت، مفهوم "واقعیت (واقع گرایی)" (Real-ism) بود. واقعیت مفهومی است که بین هنر و فشن مدام رد و بدل می شد. عکس های فشن باید واقعی می بود و مدل ها باید شبیه به مردم واقعی می بودند، نه افرادی خارج از زمان و مکان! عکس های هلموت نیوتون و گای بوردین در دهه 70 میلادی، نشانی از واقع گرایی بدبینانه داشت، اما در دهه 90 ، واقع گرایی سعی داشت تا  شکوه عکاسی فشن در سال های گذشته را از بین ببرد تا به چیزی قابل لمس تر تبدیل شود. شاید برای همه این سوال مطرح شود که عکس های ژان باپتیست موندینو (Jean Baptiste Mondino) با آن افراط، چگونه واقع گرانه است. 

اما نکته در همین جاست که خشونت در دهه 90 میلادی، بخصوص در فیلم ها، وارد فرهنگ عام شد. "داستان عامه پسند" (Pulp Fiction) از تارانتینو یکی از نمونه های مطرح است که به عنوان شمایلی از دهه 90 به شمار می آید. در آثار هنری دهه 90، اغلب مسئله خشونت، مواد مخدر و مرگ مطرح بود. در کارهای موندینو هم، مدل ها را در حالی که خون از لب هایشان جاری است میبینیم که اسلحه ای بر پیشانی شان گرفته اند و آماده شلیک هستند.

قرن 20 قرن تغییر و تحولات عظیم در عرصه هنر محسوب می شود که دهه آخر این قرن، اوج خشونت را در خود دارد. این بار نه در عرصه سیاست، بلکه در اجتماع. در بین جوانان عاصی و همین طور در دل هنر که با وجود رسانه این پدیده بیشتر به چشم آمد و در دنیا همه گیر شد.

 

استایل گرانج، استایل محبوب جوانان دهه 90 

یکی از تاثیرگذارترین جریان های دهه 90 میلادی جریان Grunge است که مستقیما از دل موسیقی بیرون آمده است. گروه آمریکایی Nirvana از جمله گروه های موسیقی بودند که استایل گرانج را همراه با موسیقی خیابانی و معترضشان وارد جامعه کردند. اغلب جوانان به این نوع استایل گرایش پیدا کردند. خشونت، خیانت، نقدِ تند و تیز شرایط اجتماعی از حرف های این خرده فرهنگ بود که آرام آرام وسعت پیدا کرد. لباس هایی گشاد و راحت و حتی برخی اوقات کثیف و چرک. جوانانی بیکار و خشمگین که فقط می خواهند فریاد بزنند و صدایشان شنیده شود.

نگاهی به فشن دهه 90 میلادی (بخش اول)

 

 

 در یک نگاه اجمالی، شاید بتوان دهه 90 میلادی را نه تنها در صنعت مد و فشن، بلکه در تمامی رویدادها و جریانات سیاسی و اجتماعی، دهه "شدت" ها نامگذاری کرد. دهه ای با عنوان سوپر مدل ها و جنبش ها و خرده فرهنگ هایی که در واکنش به اتفاقات سیاسی آن دوران شکل گرفتند. در این بخش از مجله مد برندکده قصد داریم به سراغ فشن دهه 90 میلادی و اتفاقات آن دوران برویم و ببینیم که اتفاقات سیاسی و اجتماعی آن زمان چه تاثیری بر شکل گیری فشن در دهه 90 داشته است، بنابراین با ما همراه باشید. 

تاثیر خرده فرهنگ ها بر فشن دهه 90 میلادی

خرده فرهنگ ها در آغاز، سروصدای زیادی نداشتند و آن چنانا که باید، تاثیر گذار نبودند، اما به تدریج، تاثیر آن ها در رفتارهای اجتماعی و فرهنگ رایج و اصلی جامعه دیده شد و این خود باعث شد تا دهه 90، تحت تاثیر کامل این اتفاق ها قرار بگیرد و شاید دلیل این که در آن زمان، فشن خیابانی بر لباس های اوت کوتور، برتری یافت و کار طراحان دچار زوال گشت، همین مسئله بود.

 اما نکته جالب تر این جاست که دهه 90، دهه فشن نامیده شده است چرا که دردهه 90 نسبت به دیگر دهه های قرن بیستم، نگاه عمیق تری به فشن در سال های قبل داشت. در آن دهه، طراحان با ترکیب استایل های دهه های گذشته، یک نوستالژی را به وجود آورده بودند که البته این رنگ و بوی نوستالژیک، تنها در ابتدای امر قابل مشاهد بود و در ادامه با نزدیک شدن به اواخر دهه 90 میلادی، این ترکیب ناهمگون، تبدیل به چیزی نامتعارف و غریب شد که دیگر رنگ و بویی از نوستالژی را با خود به همراه نداشت.

تاثیر سیاست بر فشن دهه 90 و شکل گیری فست فشن

در اواخر قرن 20، نه تنها صنعت فشن بلکه کل دنیا تغییرات زیادی را تجربه کرد. در این سال ها اتحادیه جماهیر شوروی از هم فرو پاشید و رکود اقتصادی شدیدی در اغلب کشورها بخصوص در آسیا دیده شد، طراحان هم به همین دلیل، به طراحی های اقتصادی و کم هزینه تر روی آوردند و این ماجرا، باعث شد 40 درصد کوتور اروپا تحت تاثیر قرار بگیرد و در نهایت موجب رکود کوتور شد.

از سوی دیگر، سرعت زندگی شتاب گرفت و تکنولوژی پیشرفت چشم گیری داشت. موبایل و اینترنت و گجت های مختلفی وارد بازار شدند. همچنین با فروپاشی کمونیسم، دنیا وارد عصر جدیدی شد. سرمایه داری عرصه را به دست گرفت و  نگاه ها را به سمت کالاهای لوکس برد. فروشگاه های اینترنتی مانند آمازون(Amazon) شروع به فعالیت کردند و سیستم سرمایه داری در شرایط رو به رشد قرار گرفت، همین موضوع سبب شد که صنعت فشن تحت تاثیر بازار فروش قرار بگیرد و موجب شکل گیری پدیده ای به نام "فست فشن" شود؛  پدیده ای که نشان از مصرف گرایی داشت. 

 صنعت فشن با مصرف بیش از اندازه برای متریالِ کارها، شناخته می شود، اما فست فشن این نوع مصرف را وارد مرحله ی جدیدی کرد. اما چه کسی می توانست زرق و برق دهه 90 را انکار کند؟ زمانی که مردم در شرایط پس از جنگ سرد به سر می بردند، چه کسی می توانست از این زیبایی در دل وضعیت خاکستری حرفی نزند؟

اوج شکوفایی رسانه در دهه 90 میلادی

از مهم ترین ویژگی های دهه 90 میلادی، شکوفایی و اوج گیری "رسانه" بود. در واقع رسانه پدیده ای است که در زمان های دور شکل گرفته است و تاثیر زیادی بر اذهان عمومی و همین طور شکل گیری فرهنگ ها و خرده فرهنگ ها داشت؛ اما رسانه در دهه 90، با اوج گیری هنر "ویدیو" همزمان شد و به همین دلیل در صدر اتفاقات تاثیر گذار تاریخ قرار گرفت.

 شکل تبلیغات و عرضه محصولات به طور کامل دگرگون شد. هنر، با رسانه ترکیب شد و Fashion Film این بار به دور از تبلیغ صرف، کار خود را ادامه داد. فشن فیلم تا قبل از این سال ها به عنوان تیزرهای تبلیغاتی شناخته می شد، اما ناگهان روایت و قصه پردازی، وارد این فیلم ها شد. رسانه نقش مهم و تاثیرگذاری در فشن دهه 90 ایفا می کرد و به آن سرعت می بخشید. در آن زمان سوپر مدل ها تبدیل به بازیگرانی حرفه ای شده بودند. دنیا رو به دیجیتالی شدن می رفت و زرق و برق این دنیای دیجیتالی چشم همه را ربوده بود. مفهوم Transmodern  آرام آرام خود را جا انداخت. قدم گذاشتن در ماورای این تصاویر مجازی، دنیایی ناشناخته، شاید تنها راه نجات بشریت از وضعیت ساکن زمانه. این نگاه خود را در فشن و نوع لباس پوشیدن افراد نشان داد. لباس ها و اکسسوارهایی از دل دنیایی دیگر... چیزی شبیه به همان نگاه آینده نگرانه فشن دهه 60 میلادی و حتی فراتر از آن... این بار با آینده و مفهوم "فضا" طرف نیستیم. دنیایی در دل پیکسل ها و نویزهای تصاویر ویدیویی که بعدها در قرن 21 کامل تر شد. 

 اینجاست که شاید بتوانیم دلیل ظهور فست فشن را بیشتر درک کنیم!! در این دوره، به واسطه "ویدیو" مفهومِ سرعت، بیشتر مطرح شد. دوربین های عکاسی و فیلمبرداری به دلیل دیجیتالی شدن، در دسترس همه قرار گرفت و تنها با فشار دادن یک دکمه یک فریم عکس می گرفتند و کار، برای همه آسان شده بود. دیگر نیازی به آن ابزارهای عکاسی سنگین و نگاتیوهای گران قیمت نبود. این مفهوم سرعت، باعث شد که دیگر طراحان، زمان زیادی برای طراحی پرجزییات و لباس های باشکوه نگذارند. تنها کافی بود با سرعت زیادی طراحی شوند تا در رسانه ها به سرعت تبلیغ شوند و به تولید برسند. 

ترند چکمه و بوت های پاییز 2019

 

 

همیشه در میان استایل های پاییزی و زمستانی، کفش ها و چکمه ها بسیار مورد توجه همه، بخصوص خانم ها بوده است، چرا که چکمه و بوت ها نه تنها بسیار کاربردی و گرم هستند، بلکه در ساخت یک استایل شیک و جذاب، بسیار کارآمد نیز می باشند. با وجود اینکه برخی از برندها، استفاده کاربردی ازبوت ها  وچکمه ها  را فدای زیبایی کرده اند، اما برخی دیگر از برندها مانند برندهای پرادا، کفش ها را براساس کاربردشان اولویت بندی کرده اند و آنها را قربانی استایل و زیبایی نکرده اند که این جای تقدیر و تشکر از آنها را دارد. در ادامه قصد داریم نگاهی به ترند بوت های پاییز 2019 بیندازیم. بنابراین با مجله مد برندکده همراه باشید. 

بوت های نظامی

این چکمه ها و بوت ها در رانوی های امسال  و همچنین استایل های خیابانی به شدت به چشم می خورد و اکنون نیز جزء ترند بوت های پاییز 2019 هستند . این دسته از بوت های نظامی (Combat Boots) که امسال ترند شده اند، آدم را به یاد فشن در دهه 90 میلادی و استایل های آن دهه می اندازد و وقتی با جین آبی و یا لباس زنانه پوشیده شود، می تواند نگاه ها را به سوی خود بکشاند. همچنین برای سرما و یخ بسیار مناسب و مقاوم هستند.

چکمه هایی با چاپ حیوانات 

چکمه هایی با طرح و پترن حیوانات که اصطلاحا به آن ها (Animal Print) می گویند، یکی از انواع چکمه هایی هستند که در لیست ترند چکمه و بوت های پاییز 2019 قرار دارند که نه تنها در سال جاری، بلکه سال های قبل نیز بسیار محبوب و پرطرفدار بوده اند. چاپ پوست حیوانات راهی تازه است برای آنکه رنگ های موردعلاقه مان را به شکلی نو و متفاوت استفاده کنیم. پوست مار و تمساح با رنگ هایی متفاوت و اغراق شده، که اگر با رنگ فصل( قهوه ای) سِت شود، می تواند به طرح جالب توجهی تبدیل شود.

بوت هایی با لژ ضخیم 

بوت هایی با لژ ضخیم (Lugged Soles) یکی از ترندهای پاییز 2019 هستند. خیلی راحت بگوییم که هرچه کف کفش ضخیم تر و کلفت تر باشد، به استایل شما جذابیت خاص تری می دهد. کف ضخیم، تمام آن چیزی است که یک کفش زمستانی باید داشته باشد و طراحان، حواسشان کاملا به این موضوع بوده تا مردم خیلی راحت روی برف و یخ ها سر نخورند.

چکمه های تا زانو

بدون شک زمانی که از کفش زمستانی حرف می زنیم، اولین تصویری که در ذهنمان نقش می بندد، همان چکمه های تا زانو یا Knee- High هستند که بین خانم ها طرفداران زیادی دارد، چرا که با این چکمه ها براحتی می توان دامن و شلوار و یا حتی پیراهن پوشید و یا شلوار را داخل چکمه کرد تا شبیه به دختران گاوچران شد؛ که البته ناگفته نماند که به تازگی این استایل (استایل کابوی) خیلی پرطرفدار شده است و درهفته مد میلان 2020 و هفته مد پاریس 2020  بسیار به چشم می خورد و اکنون این مدل چکمه ها جزء ترند کفش های پاییز 2019 شده اند.

چکمه های برفی   

بدون شک هر دختری دوست دارد برای یک بار هم که شده این چکمه های برفی یا به اصطلاح Snow Boots را امتحان کند. مخصوصا امسال که طراحان، به چکمه های برفی بیشتر توجه نشان داده اند و جزییات جالب تری مانند استفاده از خز مصنوعی و یا بندهای رنگی را به آن ها اضافه کرده اند.

تم مت گالا 2020 اعلام شد

 

 

تمی که امسال موزه هنر متروپولیتن با عنوان  "duration about time: fashion and" برای مت گالا 2020 در نظر گرفته است به تاریخ فشن در زمان اشاره دارد. Wendy Yu کیوریتور از "تفاوت های ظریف و بی انتها" صحبت کرده است. "تصویرسازی دوباره تاریخ فشن که قطعه قطعه، ناپیوسته و ناهمگن است."

سال 2020 گویی نقطه عطف تاریخ موزه هنر متروپولیتن به حساب می آید. موسسه نیویورک، سالگرد 150 مین سال تاسیس مت گالا را با سری نمایشگاه ها و شاهکارهای تاریخ جشن خواهد گرفت. در راستای تم مت گالا 2020، Met  اعلام کرد که نمایشگاه امسال، گلچینی از تاریخ 150 ساله فشن را به نمایش خواهد گذاشت.

 

سرپرست فعلی کیوریتوری موزه متروپولیتن،آندره بولتون، براساس فیلم "Orlando" از "سالی پاتر" که درباره سفر در زمان بود و از نام یکی از آثار ویرجینیا وولف برداشته شده بود، تم مت گالا 2020 را گرفته است.  او می گوید «در این فیلم تیلدا سویینتون با لباس فرانسوی قرن هجدهمی، وارد هزارتویی می شود و زمانی که از آن عبور می کند، لباسش تغییر کرده و به لباس های قرن نوزده شبیه می شود. این صحنه خارق العاده است و این ایده از همان جا می آید.»

شبح-راویِ آثار ویرجینیا وولف که در کتاب های با تم زمان او مانند "اورلاندو"، "خانم دالووی" و "به سوی فانوس دریایی" دیده می شود، در نمایشگاه مت گالا 2020 قرار است به نمایش درآید. هانری برگسون، فیلسوف فرانسوی، مساله دیرند  duration در زمان را مطرح کرده است. زمان جاری، انباشت و غیرقابل تفکیک بودن زمان، همچنین داستان کوتاهی از مایکل کانینگهام، نویسنده رمان "ساعتها" که خوانشی پست مدرن از خانم دالووی وولف است، در کاتالوگ 2020 نمایشگاه، خواهد بود.

بولتون می گوید: "موضوعی که درباره ایده زمان از نگاه وولف مرا جذب می کند، مسئله پیوست و تسلسل در بحث زمان است." شبیه به آن چه برگسون فرانسوی می گوید. " هیچ آغاز، میانه و پایانی وجود ندارد. تنها یک میانه ی بزرگ است و من نیز همین احساس را در رابطه با فشن دارم. فشن همین زمانِ حال است."

 

درفیلمی که به یاد کارل لاگرفلد مرحوم، در ماه ژوئن پخش شد، کارل می گوید : "اولین چیزی که وقتی به یک دوره خاصی نگاه می کنید و درباره مثلا قرن 18 فکر می کنید ، لباس ها هستند و نه معماری و چیزهای دیگری."

ماجرایی که بولتون برای این نمایشگاه به راه انداخته، باعث می شود که به شکل کاملا متفاوت،  پیوسته و سلسله وار و نه قطعه قطعه شده، نگاهی به آغاز صنعت مد و طراحی لباس ، فشن و تاریخچه آن بیندازیم.

نمایشگاه مت گالا 2020 در دو بخش یا به عبارتی  دو بازه زمانی  برگزار خواهد شد و این مسئله  به خاطر زمان بندی تنظیم شده از سال 1870 تا 2020 که بازه زمانی مدرن شده و مدرنیته شدن است، خیلی منطقی و عقلانی است. بخش اول مت گالا 2020 به شکل و ظاهر سیاه برمی گردد و بخش دوم براساس توضیحات کیوریتور، بخش "ضد گاهشماری" است.

مکس هولین، مدیر مت گالا، در نشست خبری که در باره موضوع تم مت گالا 2020 داشته است، گفته : "این نمایشگاه ذات زودگذر فشن را در نظر می گیرد.  "فلش بک" و "÷" را به کار برده تا نشان دهد که هر دو مفاهیم می توانند خطی و همچنین دایره ای باشند."

انچه که پیداست نگاه بولتون به "برابری در زمان" است. او معتقد است که مقایسه و تطبیق دو طراح از دو دوره متفاوت، همچنین مقایسه دو طراح از یک دوره که یکی از آن ها موفق شده و دیگری موفقیت آنچنانی نداشته است مانند شانل و پاتو در دهه 20 میلادی و نمونه های دیگر که یکی از آن ها موفقیت چشمگیری داشته و دیگری ن ، و این مسئله می تواند جالب و قابل تفکر باشد.

در واقع قصد بولتون از این نمایشگاه و انتخاب این تم، کشف کردن راز میان طراحان موفق و ناموفق است. معمای طرح های این هنرمندان در طول تاریخ از طریق شکل ها، موتیف ها، متریال به کار رفته و همچنین الگوها و تکنیک ها حل شود. مایکل بولتون شخصا به الکساندر مک کویین علاقه ویژه ای دارد و از نگاه او دامن "بامستر" که در سال 1995 توسط مک کویین طراحی شد، نسخه رادیکال لباس سیاه پرنسس اواخر سال  1870 است و این تاثیر گذاری ها و تاثیر پذیری ها می تواند جالب توجه باشد و تعمق در آن، مسئله زمان را برایمان قابل لمس تر می کند.

نمایشگاه مت گالا 2020 در تاریخ 7 می برگزار خواهد شد و تا 7 سپتامبر ادامه خواهد داشت. بولتون برای طراحی صحنه و ویژال با اس دِولین (Es Devlin) همکاری خواهد کرد؛ کسی که در گذشته، طرح هایی با موضوعاتی شبیه تم مت گالا 2020 "درباره زمان" کار کرده است.

 

نگاهی به استایل سلبریتی ها در جشن هالووین 2019

 

کلمه هالووین به معنای "شب مقدس" یا "شب عید" است و ریشه مسیحی دارد. به عبارتی هالووین یک جشن سنتی مسیحی است که به معنای شب مقدس یا شب عید است و مراسم آن در 31 اکتبر مصادف با 9 آبان برگزار می شود و 3 شبانه روز ادامه دارد. این مراسم در حقیقت توسط مهاجران ایرلندی و اسکاتلندی به قاره آمریکا آمد و به تدریج در بین مردم رایج شد.

یکی از نمادهای جشن هالووین، کدو تنبل است که به شکل یک روح خوشحال و درعین حال ترسناک درست می شود.

 معمولا افراد شرکت کننده در جشن هالووین، خود را شبیه به افراد مشهور یا شخصیت های کارتونی گریم می کنند و یا خود را به شکلی ترسناک و رعب انگیز آرایش می کنند.  اما به راحتی می توان گفت کمتر کسی، جشن هالووین را به اندازه هایدی کلوم جدی می گیرد و برای این جشن زمان زیادی را صرف می کند. در سال های پیش، هایدی کلوم در استایل های فیونا از شرک و جسیکا خرگوش ظاهر شد و همگان را شگفت زده کرد. امسال نیز همه منتظر بودند بدانند آیا ملکه هالووین سال های گذشته، امسال نیز آن ها را شگفت زده می کند؟؟ در جشن هالووین 2019 که 31 اکتبر برگزار شد، هایدی کلوم بازهم توانست نگاه ها را به سوی خود بکشاند و عنوان ملکه هالووین را از آن خود کند. او امسال در لباسی عجیب ظاهر شد که مونتاژ آن بیش از 10 ساعت طول کشیده است و همسر او نیز در لباسی شبیه به فضانوردان زامبی، او را در مراسم هالووین 2019 همراهی کرد. استایل و گریم هایدی کلوم در هالووین 2019 فراتر از این جهان بود. هایدی کلوم در رابطه استایل و گریمش گفته است که برای این استایل، یک سال برنامه ریزی شده است در حقیقت به محض تمام شدن هالووین هر سال، به دنبال ایده برای هالووین سال بعد می گردد و این جشن برای او بسیار مهم است.

در جشن هالووین 2019 افرادی که خود را شبیه به بیلی ایلیش گریم کرده بودند، کم نبودند که از جمله آن ها می توان به نینا دوبرو بازیگر نقش کاترین پیرس و الینا گیلبرت در فیلم خاطرات خون آشام اشاره کرد.

 

جشن هالووین 2019 پر از چهره هایی بود که خود را شبیه به افراد مشهور و یا حتی شخصیت های کارتونی گریم کرده بودند، اما در این میان، افرادی مانند Sasha Melnychuk بودند که با لباس و گریم های عجیب و غریب در این مراسم حاضر شده بودند. ساشا، استایل و گریم گل آفتابگردان را برای مراسم هالووین 2019 برگزیده بود لقب دیوانه ترین لباس هالووین 2019 را از آن خود کرد و دلیل انتخابش را کم توجهی به این گل عنوان کرده است. او درباره استایل خود در هالووین 2019 گفته است: « حدود یک ماه پیش به دنبال استایلی برای هالووین در Etsy و eBay  میگشتم. همه آن ها کدو تنبل، کلاغ و گل آفتابگردان بودند. اولش کلاغ رو بعنوان استایل هالووین 2019 انتخاب کردم اما بعد دیدم خیلی ها از این استایل استفاده می کنند، به همین دلیل تصمیم گرفتم گل آفتابگردان بشم چرا که کسی به اون اهمیت نمیده و من از این بابت حس بدی داشتم». 

 

در بین سایر سلبریتی ها،جی جی حدید استایل "ماسک" را انتخاب کرده بود و خواهرش بلا حدید استایل بتمن را برای مراسم هالووین 2019 برگزیده بود.

در  ادامه باهم نگاهی به استایل آریانا گرانده، تیلور هیل و سایر سلبریتی ها، در جشن هالووین 2019 خواهیم انداخت.

 

 

 

 

 

 

 

 

نگاهی بر فشن دهه 60 میلادی (قسمت سوم)

 

 

در قسمت های قبل و در مقالات قبلی در مورد فشن دهه 60 وطراحان دهه 60 میلادی صحبت کردیم اکنون می خواهیم باهم نگاهی به تغییرات لباس زنان در این دهه بیاندازیم. با مجله مد برندکده همراه باشید.

لباس زنان در دهه 60 میلادی

زمانی که  فشن در دهه 60 میلادی در سراسر دنیا همچنان نگاه سنتی و کلاسیک خود را حفظ کرده بود، طراحان جدیدی مانند ایو سن لورن و جان بیتس(John Bates) تحت تاثیر فرهنگ معاصر، طرح هایی جدید را ارائه دادند. این طراحی های تازه برای تمامی سنین و همین طور هر جایگاه و طبقه ای در دسترس بود. 

با وجود این که در سال های ابتدای دهه 60 هنوز استایل های دهه قبل دیده می شد، اما این دهه سریعا توانست ایده های جدیدش را ارائه دهد و ظاهر شخصی تر و متفاوت تری از استایل را گسترش دهد.  در سال های اغازین دهه 60، استایل های به اصطلاح " جعبه ای" و اشکال هندسی  جای سیلوئت های قدیمی را گرفتند.  کت و شلوارها هم این مدل را دنبال کردند. پارچه ها اغلب بافت های واضح و قابل لمسی داشتند مانند پارچه های چهارخانه و راه راه ها و بوکل.

لباس های رنگی برای هوای گرم و لباس های "ریسورت" که شامل خفتان، صندل و شلوارهای کوتاه می شدند برای میهمانی های تابستانی استفاده می شدند و چاپ لباس ها بیشتر ایده "قدرت گل" (Flower Power) هیپی ها را نمایان می کرد. کمپانی فنلاندی "Marimekko" لباس هایی با چاپ های انتزاعی گل ها و اشکال هندسی به نمایش گذاشت و محبوبیت آن ها زمانی زیاد شد که ژآکلین کندی یکی از آن لباس ها را به تن کرد.

رنگ ها اغلب از درجه سوم بودند. جزییات هندسی بر دگمه ها و جیب های وصله ای بزرگ، خیلی رایج شده بود. لباس ها اکثرا بی آستین و طرح  A داشتند. لباس های شب شکل ساده ای داشتند و اغلب بی آستین بودند. پارچه های ساتن، توری، منجوق دوزی شده و طرح دار و آراسته شده با پر و خز در آن دهه بیشتر مورد استفاده قرار می گرفتند.

قد لباس ها از سال 1962 تا 1965 تا قسمت ران میانی بالا رفت و این مسئله در کار طراحانی چون آندره کورژو و مری کوانت به وضوح دیده می شد. با این که زنان مسن دامن ها و لباس هایی می پوشیدند که تا زانویشان را بپوشاند، اما دختران نسل جدیدتر شروع به پوشیدن دامن های کوتاهی کردند که قدشان خیلی بالاتر از زانوها بود. به تدریج لباس های کوتاه حتی به عنوان لباس شب برای میهمانی ها و رقصیدن رایج شد. تجربه استفاده از متریال ها، پلاستیک های دست ساز و لباس های فلزی پاکو رابان تا بارانی هایی که از صفحات پلاستیکی درست شده اند، همگی توصیفی از فشن در آن زمان بود. پلاستیک، متریال محبوب و پر استفاده ای در دهه 60 شد؛ موم، صفحات موسیقی روغنی و PVC برای طراحی و دوخت ژاکت و دامن و همینطور اکسسوارها به کار می رفت. این نوآوری های سبکی، در حقیقت بازتابی از تاثیرات "عصر فضا" بود. توانایی طراحان در درخشان کردن رنگها، باعث می شد که استایل های متاثر از آپ آرت و پاپ آرت بیشتر ماندگار شوند. زمانی که "لیدی برد" لباس ضد چروک زرد رنگ Adele Simpson را برای مراسم عروسی دخترش پوشید، دیگر مخالفت ها و مقاومت ها با ترندهای جدید از میان برداشته شد. در آن دهه ژاکتهای "پور بوی" در دو نوع آستین بلند و کوتاه با دامن های کوتاه یا شلوارهای باریک و کشیده پوشیده می شد و خیلی پرطرفداره شده بود. پارچه کبریتی در همه جا و به هرشکلی در دامن های غیر رسمی گرفته تا کت های بلند و اغلب با چاپ های بته جقه ای رنگی، استفاده می شد.

لیلی پولیتزر، طراح آمریکایی، استایل های ساده ای را خلق کرد. چاپ های پولیتزر اغلب طرح گل بر خود داشتند، اما او خود چاپ هایی با نقوش فانتزی را رواج داد. چاپ گل های انتزاعی بخصوص گل های آفتابگردان که شکل هندسی به خود می گرفتند، اغلب با پس زمینه تیره دیده می شدند و از موتیفهای رایج بودند.

مدل لباس عروس در دهه 60 میلادی

طراحی  لباس در زمینه بافت، طراحی و دوخت و همینطور قواره ، از دامن های کوتاه و پلی سوییت های توری گرفته تا حتی بیکینی ها، کاملا افراطی و "اکستریم" شد. لباس عروس سن لورن در 1965 با کابل و حباب ها کار شد و با روبان هایی که رگه هایی از هنر محلی (فولک) در آن به چشم می خورد، آراسته شد. بالینسیاگا در سال 1967 لباسی طراحی کرد که قسمت بالای لباس در قسمت سر، چیزی شبیه به کلاه های فضایی و همینطور کلاه راهبه ها بود. در حالی که استایل دامن های بلند شق و رق از دهه 50 تا اواسط دهه 60 رایج بود، سیلوئت های راسته که به اصطلاح آن را "امپراطوری" می نامیدند، همچنان در این دهه خودنمایی می کرد.

در آن دهه لیدی برد در مراسم عروسی اش،  لباس عروسی با دنباله خیلی بلند (watteau train) قابل جدا شدن با آستین های بلند و دور کمر "امپراطوری" و یقه بسته پوشید که با توری برجسته به طور گرافیکی آراسته شده بود که آن را Geoffrey Beene طراحی کرده بود. کم کم لباس های کوتاه عروس با توری های بزرگ و یا مدل "چشمی" خیلی محبوب شد. دسته دیگر عروس ها که ترندها را دنبال می کردند، نگاهشان به پاریس بود: قد لباس ها کوتاه و همراه با چکمه های گوگو.

هرچه به اواخر دهه 60 نزدیک می شدیم، زیبایی شناسی استایل هیپی خود را بیشتر نمایان می کرد. استایل های نامتعارف قرون وسطایی از گزینه های لباس عروس بود. کلاه های جعبه قرصی نقابدار خیلی محبوب و پرطرفدار شده بود. کلاه های شبیه به کلاه ایمنی به شکل زیادی دیده می شد؛ همچنین گل های استایل هیپی ها، زیاد به چشم می خورد. ساقدوش های عروس، اکثرا رنگ های روشن پاستلی انتخاب می کردند و کوتاهی و بلندی در لباس هایشان به سلیقه خودشان بود و ترند خاصی را در این زمینه دنبال نمی کردند.

آغاز محبوبیت شلوارهای زنانه

شلوار برای زنان با اینکه هنوز سوژه بحث و جدل بود، به شدت رایج شد. بعضی از طراحان، درست به مانند ترکیب جلیقه و شلوار، کت های "کولو" را در مجموعه هایشان وارد کردند. هرچه به اواخر دهه 60 نزدیک می شدیم، محبوبیت شلوار حتی به عنوان لباس مجلسی بیشتر شد. لباس های به اصطلاح گربه ای به شدت در آن زمان محبوب شدند، مخصوصا زمانی که دایانا ریگ در فیلم اونجرز بازی کرد و لباسی شبیه به استایل گربه ای به تن کرد. این استایل بر لباس اسکی نیز تاثیر گذاشت و لباس دو تکه ای اسکی را به یک تکه تبدیل کرد.

رقابت شدیدی بین لباس های بلند و دامن های کوتاه بود که با نزدیک شدن به پایان دهه 60، طرفداران لباس های بلند بیشتر شد. زمانی که دامن کوتاه عادی و اصطلاحا از مد افتاده شد، جلیقه با آستین های بلند و روسری بیشتر مورد توجه قرار گرفت.

مجله Time در سال 1968 در این باره این چنین نوشت: "برای اولین بار از زمان ظهور دامن کوتاه، بیشتر از نیمی از زنان توجه و علاقه شان به لباس های بلند است. یکباره دیگر هیچ کس اهمیت نمی دهد که دامن، کوتاه است یا بلند و یا هر چیز دیگری، چون دامن دیگر اهمیتی ندارد. شلوار است که مهم شده."

در اواخر دهه 60 استایل های اقوام مختلف و روستایی تاثیر زیادی بر فشن، مخصوصا هیپی ها و همینطور جنبش های خرده فرهنگی گذاشت. استایل های قدیمی که از دهه 40 میلادی متاثر بود، آرام آرام مطرح شد و پاسخی به استایل های "عصر فضا" بود که در اواسط دهه 60 به اوج رسید.

مدل مو و آرایش در دهه 60 میلادی

در دهه 60 میلادی چشم ها، نقش مهمی در زیبایی داشتند؛ خط چشم های پررنگ، ریمل های غلیظ در بالا و پایین چشم! فیلم "کلئوپاترا" در سال 1963 با بازی الیزابت تیلور استایل آرایشی را مخصوصا در قسمت چشم ها تغییر داد؛ چشم های سرمه کشیده شده و رژ صورتی "اسفنکسی"که بعدها به عنوان آرایش کلئوپاترایی مشهور شد.

واقعیت این است که چشم های درشت بر چهره ای رنگ پریده، تصویری از عروسک را القا نمی کند، اما این همان تصویری ست که مختصJean Schrimpton به عنوان مدل بود.

رژ لب کمرنگ تغییر و تحول بزرگی در این دهه بود. در سال های قبل همیشه از رژهای قرمز استفاده می شد که تا اوایل همین دهه  نیز محبوبیتش ادامه داشت. ناخن ها هم معمولا با رنگ رژ لب ها یکی می شد. مدل های فشن ازز جمله Penelope Tree  و Peggy Moffittبر چشم های درشت با آرایش گیرا در این ناحیه تاکید زیادی داشتند.

آرایش فانتزی و پر زرق و برق در ناحیه چشم و همینطور نقاشی بر روی بدن که به شدت تحت تاثیر وروشکا (Veruschka) بود، در فشن همه گیر و رایج شد. پابلو (Pablo) یکی از شناخته شده ترین آرایشگرهای ایتالیایی، آرایش فانتزی را به اوج خود رساند و از جواهرات، توری و پر در کارهایش استفاده می کرد و به خاطر همین کارهایش به شهرت رسید.

ترندهای مختلف فشن بیشتر در زمینه استایل مو خود را نشان می دادند. مدل موی پف کرده و یا به اصطلاح "کندو عسلی" در اوایل دهه 60 از محبوبیت زیادی برخوردار بود. برای آن که به استایل موی Dusty Springfield برسیم، نیاز بود تا موها پوش داده شود و از اسپری مو خیلی زیاد استفاده شود.

Vidal Sassoon، آرایشگر مو، مدل موی کوتاه با تاثیر از اشکال هندسی را در بین مردم جا انداخت که به اسپری هم دیگر نیازی نبود و این استایل با مری کوانت بیشتر به چشم آمد. گزینه دیگر، موی خیلی کوتاه یا همان مدل موی پسرانه بود که Mia Farrow  و Twiggy به خاطر آن شهرت داشتند.