آیا دنیای امروز همچنان به چرخه‌ی ترندها نیاز دارد؟

آیا دنیای امروز همچنان به چرخه‌ی ترندها نیاز دارد؟

 

  بالنسیاگا در هفته‌ی فشن پاییز/زمستان 2020، فشن‌ شو خود را در فضایی  پر از هیاهوی آتش و سیل برگزار کرد از طرفی  مارین سر و ریک اوونز نیز مجموعه هایی آخرالزمانی ارائه دادند.  معمولا هفته‌های مد با چنین مفاهیم و صحنه های سنگین و تاریکی برگزار نمی‌شوند، اما مشکلات سیاسی، تغییرات محیط زیست و از همه مهمتر حضور ویروس کرونا، حباب خیالی دنیای انسان‌ها را از بین برد و آن‌ها را با واقعیاتی دردناک مواجه کرد. با تمام این ها و با توجه به اینکه هفته های مد به زودی کالکشن ها و ترندهای پاییز را به بازار عرضه می کنند، سوالی ذهن طرفداران مد و فشن را درگیر کرده است که آیا ما همچنان به چرخه ی پرشتاب ترندها نیاز داریم یا خیر؟

 

Marine Serre

 

Balenciaga

تاثیرات صنعت پرشتاب فشن

 

اگر بخواهیم در مورد چرخه‌ی ترندهای فشن صحبت کنیم، باید قبل از آن  به تاثیرات کالکشن‌های متعدد برندها   بر رفتار خریداران  بپردازیم. 

 پیش از بحران کرونا، اغلب از  از برندها انتظار می‌رفت که در یک سال، چهار کالکشن اصلی ارائه دهند؛ بهار/تابستان، ریزورت، پیش از پاییز و پاییز/زمستان.( البته این کالکشضن ها  بدون در نظر گرفتن کالکشن های کپسول و همکاری‌های آن‌ها با طراحان دیگر است.)  این اتفاق باعث شده بود که مصرف‌کنندگان همواره در انتظار محصولات جدید برندها و  ترند بعدی باشند، طراحان لباس در فشن خلاقیت خود را از دست بدهند و فروشندگان به سرعت قیمت کالکشن‌ها را پایین آورند. از سوی دیگر برندهای فست فشن را داشتیم که ترندها و طراحی‎های دیده شده در هفته‌های مد را کپی کرده و به سرعت و با قیمتی بسیار پایین‌تر از برندهای اصلی و البته بدون توجه به شرایط کاری کارگران، به فروش می‌رساندند.

بحران کرونا با تمام مشکلات و معایبی که داشت، کمک کرد تا قفل مشکلات تقویم فشن شکسته شود و مشکلاتی که این صنعت پرشتاب در پی خود دارد را به همگان نشان دهد. ضررهای زیست محیطی و پایمال شدن حقوق انسانی در دنیای مد برای کسی ناآشنا نبود، اما بحران کرونا برندها را وادار کرد تا فکری به حال سیستم معیوب خود کنند.

نسل جوان به ترندها اهمیت نمی‌دهند!

 فرانچسکا ماستون  معاون بخش فشن شرکت WGSN، در مصاحبه‌ای به این نکته اشاره کرد که حتی پیش از بحران کرونا هم، نسل جوان توجه ویژه‌ای به رفتار و اخلاقیات برندها داشتند. (شرکت WGSN  پیش بینی ترندها را بر عهده دارد و بسیاری از برندها، از آن برای ارائه‌ی کالکشن‌های خود استفاده می‌کنند.)  فرانچسکا معتقد است امروزه دیگر ترندها در خریداران اشتیاق ایجاد نمی‌کنند در عوض خریداران مشتاقند بدانند که برندهای مورد علاقه‌‌شان درآمد خود را صرف چه کاری می‌کنند و ارزش‌های آن‌ها چیست. ماستون در ادامه می‌گوید: "مردم می‌توانند گزینه‌های بسیاری را برای خرید انتخاب کنند و اگر برندی رفتار نادرستی داشته باشد، در اعتراض به آن تردید نمی‌کنند."

ماستون پیش بینی می‌کند که مردم پس از بحران کرونا، بیشتر نسبت به اخلاقیات برندها حساسیت به خرج خواهند داد و حقوق کارگران و تبعات محیط زیستی اهمیت بسیاری برایشان خواهد داشت. ماستون در این رابطه می‌گوید:" مردم به دنبال دریافت ارزش در ازای پول هستند، یعنی محصولی که دریافت می‌کنند باید با سبک زندگی‌شان همخوانی داشته باشد." در حقیقت خریداران، با هدف، خرید خواهند کرد و از برندهایی که مد پایدار و حفاظت از منابع طبیعی برایشان اولویت دارد، حمایت خواهند کرد؛ برندهایی همچون پاتاگونیا که همواره در تلاشند تا ضررهای خود به طبیعت را کمتر و عمر محصولات‌شان را بیشتر کنند.

 

مصرف کنندگان به دنبال پایداری هستند!

با اینکه شاید برندها به زمان بیشتری برای تغییرات اساسی نیاز داشته باشند اما مصرف‌کنندگان همین حالا نیز دیگر از ترندها پیروی نمی‌کنند. در گزارشی که وبسایت Vestiare Collective به تازگی منتشر کرد، خرید مشتریان نشان‌دهنده‌ی رشد اهمیت آن‌ها نسبت به برندهای مد پایدار بوده است. از ژانویه تا الان، مصرف‌کنندگان مشتاق خرید محصولاتی هستند که زود قدیمی نمی‌شوند و عمر بالایی دارند، چه از لحاظ کیفیت و چه از لحاظ ترند. برخی از این تغییرات از حس ناامنی اقتصادی ناشی از بحران کرونا سرچشمه می‌گیرند چرا که در ماه‌های گذشته، مردم در خرج کردن برای کالاهای فشن محتاطانه‌تر عمل کرده‌اند. در این دوران بسیاری از مردم محصولاتی را خریداری کرده‌اند که از سال‌های پیش تا امروز محبوب بوده‌اند و به اصطلاح “Timeless pieces” نامیده می‌شوند.

لاکچری تغییر می‌کند!

تغییراتی که در چرخه‌ی ترندها و صنعت فشن دیده شده به صنعت لاکچری نیز انتقال پیدا کرده است. به زودی در ماه سپتامبر هفته‌های مد را خواهیم داشت و  از آن جایی که مصرف‌کنندگان، دیگر هر فصل اشتیاق خرید ندارند، متخصصان پیش‌بینی می‌کنند که ترندها عمر طولانی‌تری را طی خواهند کرد. برندهای بسیاری در طی چند ماه گذشته اعلام کرده‌اند که دیگر از تقویم فشن پیروی نخواهند کرد.برای مثال گوچی گفته است که از این پس تنها سالی دو کالکشن اصلی ارائه خواهد کرد و از سوی دیگر، برندهایی همچون مایکل کورس،  مارک جیکوبز، تام فورد و رالف لورن از هفته‌ی مد نیویورکِ پیش رو،  کناره گیری کرده‌اند. چندی پیش دریس ون نوتن (Dries Van Noten) نامه‌ای به اهالی فشن نوشت و انتقاد خود را نسبت به رفتارهای مخرب آن‌ها اعلام کرد و از آن‌ها خواست تا به فکر آینده‌ای پایدار باشند. این تغییرات امیدوار‌کننده هستند، اما زمان زیادی لازم است تا بتوانیم نتایج را مشاهده کنیم. 

مطالعه کنید: نگاه زیست محیطی برند گوچی و آینده صنعت فشن

 

راحتی، اصل اول فشن بعد از کرونا!

فرانچسکا ماستون پیش بینی می‌کند که راحتی لباس، مهم‌ترین ترندی خواهد بود که در ماه‌ها و حتی سال‌های آینده، شاهدش خواهیم بود. با اینکه پیش از بحران کرونا نیز توقعات خریداران از راحتی لباس بالا رفته بود، اما اکنون راحتی به مهم‌ترین اصل فشن تبدیل شده است. در چند ماه گذشته علاقه به ورزش و پیاده‌روی میان مردم بالا رفته و درعین حال ماسک زدن نیز اجتناب ناپذیر بوده است. این که برندها چگونه می‌توانند تجربه‌ی ناخوشایند ورزش با ماسک را برای مخاطبین خود راحت‌تر کنند، وجه تمایز آن‌ها در دنیای جدید است. این موضوع که کارایی لباس چیست؟  برخلاف آن‌که چگونه ما را در آینه نشان می‌دهد، نشانگر تحولات فرهنگی بر ضد قضاوت‌گری و قوانین صنعت مد است. با این‌که وجود ویروس کووید-19 این تحولات را شتاب داد، آن‌ها پیش از این ویروس نیز در حال اتفاق افتادن بودند.

از نظر متخصصان مد، آینده‌ی فشن  بیشتر به سمت خرید براساس علاقه‌ی شخصی می‌رود و آیتم‌های محبوب و ترندها کم اهمیت تر از گذشته خواهند شد. سرویس‌های اجاره‌ی لباس و خرید و فروش لباس دست دوم نیز محبوبیت بیشتری پیدا خواهند کرد و مد پایدار مرکز رفتار خریداران خواهد بود.

 

نگاهی بر فشن دهه 60 میلادی (قسمت اول)

 

 

دهه 60 میلادی دوره اتفاقات مهم تاریخ است. در این دوره، جان اف کندی به عنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب شد و سه سال بعد از آن در سال 1963 ترور شد. درگیری های غیرنظامی ایالات متحده آمریکا و شوروی به اوج خود رسید. جنگ سرد همچنان ادامه داشت و درگیری های جنگ سرد به آلمان نیز راه پیدا کرد و باعث شد دیوار برلین، آلمان را به دو بخش شرق و غرب تقسیم کند. 

مارتین لوترکینگ نیز در اوایل دهه 60 میلادی بود که جمله معروف "من رویایی دارم" را بیان کرد و بعنوان رهبر جنبش حقوق مدنی آمریکایی های آفریقایی تبار، فعالیتش را ادامه داد و در دوران اوج خود یعنی  در سال 1968 به قتل رسید. ولی قتل مارتین نتوانست جلوی کارهای اینده گر او را بگیرد چرا که سخنرانی های مارتین تاثیر خود را گذاشته بود و نگاه به سیاه پوستان را در جامعه تغییر داده بود، به طوری که "سیدنی پویتیر" بعنوان اولین بازیگر سیاه پوست موفق به کسب  جایزه اسکار در سال 1964 شد. در همین دهه، اولین نسل "بیبی بومر" ها  روی کار آمدند. نسلی که دغدغه جنگ نداشت و دوره رونق اقتصادی را تجربه کرده بود و نگاه ها را به مفاهیم مربوط به خانواده، اقتصاد، سیاست و فرهنگ و اجتماع را تغییر داد. از طرفی ماجراجویی های آمریکایی ها و شوروی ها در زمینه سفرهای فضایی، وارد فضای فرهنگی شد و همه جا بحث از سفر به آینده و زندگی برروی ماه بود تا جایی که تمامی این مباحث راه خود را به مدیوم های مختلف هنری از جمله نقاشی، عکاسی، سینما وهمین طور صنعت فشن باز کردند.

در دهه 60 بود که دیگر ایده "کلاسیک" مفهومی نداشت و جای خود را به "الان" و زمان حال داده بود. در حقیقت میتوان این گونه گفت که در دهه 60 میلادی بود که فشن وارد دوره جدیدی شد و از آن جوان ها شد. همین مسئله سبب شد که طراحان لباس در آن دوران نگاه تازه ای به نسل جدید داشته باشند و طراحی های خود را تغییر دهند.

تغییر سبک مجلات به سوی فشن جدید

 هنرمندانی همچون روی لیختنشتاین و اندی وارهول، نشانه های فرهنگ عامه مانند کمیک بوک ها و مواد مصرفی روزمره را وارد هنر کردند. از سوی دیگر هنرمندان دیگری مانند بریجیت رایلی و ویکتور وازارلی، (op art)  را مطرح کردند که آرام آرام وارد طراحی لباس و صنعت فشن دهه 60 میلادی شد. آن جا بود که مفهوم رنگ در فشن، نقش تازه ای گرفت و دیگر خنثی بودن معنایی نداشت.

(در قسمت دوم نگاهی بر فشن دهه 60، می توانید با طراحان دهه 60 و کارهای آن ها بیشتر آشنا شوید.)

همچنین در این دوره مجلاتی در زمینه فشن همچون مجلات honey  و Japanese seventeen  چاپ شد که کاملا به جوان ها می پرداخت. این مجلات پر از تصاویری از مدل هایی با لباس های کاغذی بود که با اشکال هندسی و در رنگ های مختلف طراحی شده بودند. به تدریج مجلات مشهور انگلیسی نیز شکل و شمایل خود را تغییر دادند، گرافیک جلد مجلات را از فرم کلاسیک خارج کردند و اغلب مطالب را به نسل جدیدِ به وجود آمده، اختصاص دادند. این تغییرات سبب شد که به تدریج مفهوم زیبایی و جوانی به طور کامل عوض شد و با شمایل اغواگرایانه و پخته زنان دهه 50 کاملا متفاوت باشد.

تاثیر رودیداهای سیاسی بر فشن دهه 60

رویدادهای سیاسی در دهه 60 بی تاثیر در روند فشن در این دهه نبود و به جرات می توان گفت که  تاثیر بسزایی در طراحی لباس و فشن دهه 60 داشت. برای مثال جنبش فمینیست ها که در سال 1963 با تاثیر از کتاب "The Feminin Mystique" از نویسنده آمریکایی بتی فریدان  شکل گرفت، سبب شد که لباس هایی با دور کمر تنگ طراحی نشوند و دامن های کوتاه، مری کوانت  طراح لباس انگلیسی، این آزادی بی حد و حصر را مجسم کرد.

 از سوی دیگر جنبش همجنس خواهان در این دوره در ابعاد مختلفی شکل گرفت که در پوشاک نیز خود را نشان داد. فعالان جنبش حقوق همجنس خواهی و هیپی ها، در مقابل رسمی بودن پوششِ به اصطلاح خیابانی نسل قبل ایستادگی کردند و لباسهای گشاد و راحت تری را برای خود انتخاب کردند که در قسمت سوم مقاله، با جزئیات بیشتری به تغییرات لباس زنان در دهه 60 میلادی خواهیم پرداخت. 

سیاه پوست ها دنیای فشن را به دست گرفتند

دهه 60 میلادی دهه تمرکز بر تنوع نژادی و قومی و بازنگری آن ها بود. دقیقا همان طور که لیونارد هولزر  که به Baby Jane معروف بود، در جایی اشاره کرده: "دیگر طبقه بندی نژادی و قومی وجود ندارد. همه یکسان هستند." 

 Paulin trigere  با یک مدل سیاه پوست لباس هایش را به نمایش گذاشت. در سال 1966 تصویرDonyale Lune  آفریقایی-آمریکایی بر روی جلد مجله Vogue  رفت. همچنین در سال 1969 در تیتر مجله Life  نوشته شد: "مدل های سیاه پوست مرکز صحنه را به دست گرفتند."

یکی از مهم ترین رویدادهای اجتماعی و فرهنگی دهه 60 میلادی مربوط به مهمانی ترومن کاپوتی بود که به مهمانی قرن معروف شد. او در این مهمانی بالماسکه با ماسک های سیاه و سفیدی که طراحی کرده بود، سعی داشت تا این مفهوم را برساند که دیگر سیاه و سفید و همچنین دسته بندی طبقاتی بالا شهر و پایین شهر وجود ندارد. 

به تدریج فشن دهه 60 بر نوع پوشش افراد مشهور تاثیر گذاشت. خواننده ها، بازیگران و سیاستمداران، شاهزاده الیزابت تورو، ملکه سیریکیت تایلند، دایان کارول قصد داشتند تا مفهومی به نام تازگی و جوانی را در جامعه و فرهنگ جا بیاندازند. 

با رشد رسانه و مخصوصا تلویزیون، مراسم عروسی افراد مشهور در رسانه ها به نمایش گذاشته شد. در مراسم عروسی محمدرضا پهلوی، فرح دیبا لباسی ازYSL   پوشید و بالینسیاگا (Balenciaga) برای ملکه فابیولای بلژیک، لباس طراحی کرد. همچنین ژاکلین کندی، همسر رییس جمهور جان اف کندی کاملا تحت تاثیر لباس پوشیدن آن زمان بود و حتی در رویدادهای مهم، لباس هایی را می پوشید که طراحان مشهور با توجه به فشن در آن زمان طراحی می کردند. برای مثال  کلاه مدل Pillbox  که بر پشت سرش قرار می گرفت، کاملا متفاوت از کلاه های سنتی زنان در قرون گذشته بود. تمامی این موارد سبب شد که وی به شمایلی از استایل جدید و تازه نفس فشن در دهه 60 تبدیل شود.

تاکون پانیچگول طراح آمریکایی و نگاهش به مسیر فشن

 

 

تاکون پانیچگول طراحی تایلندی - آمریکایی است که  در ناخون فانوم تایلند در سال 1974 به دنیا آمده است. زمانی که تاکون پانیچگول تنها 11 سال داشته، به همراه خانواده اش به آمریکا مهارجت می کند. علاقه تاکون به مد از همان دوران کودکی آغاز شد اما او با وجود علاقه ای که به مد داشت، در دانشگاه بوستون مشغول به تحصیل در رشته تجارت شد. تاکون پانیچگول بعد از فارغ التحصیلی در سال 1997، به نیویورک رفت و به عنوان نویسنده مد مشغول بکار شد، اما او متوجه شد که علاقه اش به مد تنها محدود به نویسندگی در حوزه مد و فشن نیست و بسیار علاقمند به طراحی لباس است؛ بنابراین او درنهایت در سال 2001 تسلیم علاقه اش شد و برای تحصیل در رشته طراحی لباس به دانشکده طراحی پارسونز که یکی از بهترین دانشگاه های هنر دنیا است، رفت.

تاکون پانیچگول پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه، در سال 2004 اولین مجموعه ready to wear خود رارونمایی کرد و مورد استقبال و توجه بسیاری از زنان، مطبوعات و رسانه های مد و سردبیران این حوزه قرار گرفت. او در نهایت برند خود را با نام "تاکون پانیچگول" در سال 2005 راه اندازی کرد. مجموعه های تاکون ماکسیمال و پر زرق و برق بودند و مجموعه های او همواره مورد توجه بسیاری ازافراد مشهور از جمله میشل اوباما(Michelle Obama) و سارا جسیکا پارکر(Sarah Jessica Parke)  قرار گرفت و سبب شهرت بیشتر وی گشت.

مطالعه کنید: انواع استایل

 بیش از یک دهه بود که تاکون پانیچگول به عنوان یک طراح آمریکایی شناخته شده بود و طراحی هایش مورد توجه بود تا این که دو سال قیب یعنی در سال 2017 و درست در زمانی که تاکون پانیچگول در اوج شهرت و محبوبت بود، به یکباره اعلام کرد که قصد دارد برای مدتی از فشن کناره گیری کند و درباره این مسئله بیشتر تحقیق کند.

بازگشت تاکون پانیچگول به دنیای مد 

تاکون پانیچگول اکنون بعد از دو سال دوری از فشن مجددا به فشن بازگشته است و امروز با اسم تجاری New Direct to Consumer، در حال فعالیت است. او دیگر به نمایش کارهایش در ران وی ها علاقه ای ندارد زیرا او قصد دارد لباس هایی را طراحی کند که تا قبل از آن که کهنه شوند، چند بار قابل استفاده باشند. مجموعه ای که در وب سایت تاکون پانیچگول منتشر شده، کاملا در تضاد با کارهای قبلی اوست. طرح هایش به شدت مینیمال و ساده شده اند. لباس های مجموعه های قبلی او، هزاران دلار ارزش داشت، اما لباس های مجموعه جدیدش از 75 دلار تا نهایت 225 دلار قیمت دارند. این تغییر و تحول عظیم در زیبایی شناسی پانیچگول، نمایانگر مسیر فشن در آینده و در زمان حال است. این که فشن سمت و سوی و مقصدش کجاست. تاکون پانیچگول در این باره می گوید: "من مشتریانی داشتم که هر فصل می آمدند و یک لباس به ارزش هزار دلار خریداری می کردند، اما اگر تو امروز با آن ها صحبت کنی، متوجه می شوی که آن ها در خریدشان محتاط تر شده و حواسشان به ابعاد دیگر ماجرا نیز هست . آن ها می دانند که دیگر نیازی به لباس های گران قیمت ندارند. اولویت هایشان تغییر کرده است. پس بهتر است که من هم اولویتم را تغییر دهم."

 پانیچگول برخلاف دیگر برندهای DTC که یک کمپانی هستند و چندین نفر آن را هدایت می کنند، به صورت فردی به طراحی و تولید پرداخته است و دیدگاه شخصی خودش را پیش می برد. "مخاطبان و خریداران، دیگر علاقه ای ندارند که برایشان مشخص شود که دامن بلند بپوشند و یا کت کوتاه...! ترندها دیگر جواب نمی دهند" به همین دلیل او تصمیم گرفته تا نقشش را به عنوان طراح عوض کند. او به جای آن که زیبایی شناسی اش را به مخاطبانش منتقل کند، تصمیم گرفته است تا نیازهای آن ها را بفهمد و براساس آن، پیشنهادهایی ارائه دهد.

"طراحان Runway اصلا به این نکته توجه ندارند که احتیاج مردم چیست! ما به این که مردم با چه چیزی راحتتر هستند و کدام لباس کارآمدتر است فکر نمی کنیم"  در حقیقت هدف تاکون پانیچگول این است که لباس هایش نه برای یکبار، بلکه چندین بار توسط بانوان، مورد استفاده قرار گیرد. او قصد دارد تا تولیداتش را بدون واسطه در وب سایت خود، به فروش برساند و همچنین قصد دارد تا این نوع عرضه تولیدات در نیویورک و سپس در شهرها و کشورهای دیگر رایج شود.

اما در پایان، تاکون  پانیچگول به جادوی فشن اشاره می کند: "ما نمی توانیم تاثیرگذاری فشن بر مردم را نادیده بگیریم و این چیزی قابل سنجش نیست؛ اما ما همه می دانیم وقتی که یک طراح، قطعه ای خلق می کند، باعث می شود که مخاطب تحت تاثیر قرار گیرد و فکر کند." و این تامل باعث تغییرات بزرگی در جامعه می شود. "من همچنان قصد دارم تا با آثارم (ضمن توجه به مسائل زیست محیطی) بر مخاطب تاثیر بگذارم".

مایکل کورس ورساچه را خرید!!!

 

 برند ایتالیایی  ورساچه(Versace) که توانست از یک خیاطی کوچک به یک برند لاکچری و محبوب تبدیل شود توسط جیانی ورساچه(Gianni Versace) در سال 1987 تاسیس شد. این برند که در بین مردم جهان و سلبریتی ها بسیار محبوب است توسط خواهر جیانی ورساچه، دوناتلا ورساچه(Donatella Versace) اداره می شود دوناتلا از بزرگترین سهامداران ورساچه و یکی از بهترین طراحان مد ایتالیایی است.

و اما خبری که این روزها علاقمندان دنیای مد را شوکه کرد این بود که مایکل کورس(michaelkors) طراح معروف آمریکایی برند ورساچه را به قیمت 2.2 بیلیارد دلار خرید. 

مایکل کورس که یک برند با نام خودش دارد و طرح هایش در میان مردم از محبوب بالایی برخوردار است مالک جدید برند ورساچه شد و قصد دارد این برند را به درآمد چند میلیارد دلاری برساند و برای این برند لاکچری بلند پروازی هایی در سر دارد. مایکل کورس که بخاطر لباسهای زنانه اش شناخته شده در فشن شو هفته مد نیویورک توانست خوش بدرخشد و فشن شویش با استقبال فراوانی روبرو شد. 

مایکل کورس بعد از خریداری ورساچه قصد دارد نام برند ورساچه را به Capri Holdings که نام یک جزیره افسانه ای است تغییر دهد و همچنین قصد دارد صد فروشگاه دیگر با نام این برند افتتاح کند و می خواهد این برند را در بازارهای آسیا به خصوص ژاپن و کره جنوبی گسترش دهد.

 

احتمال اینکه دوناتلا ورساچه هنوز هم به عنوان مدیر ورساچه باقی بماند، وجود دارد اما مایکل کورس قصد دارد این برند را متفاوت تر از قبل نشان دهد و بر روی کیف های دستی، کفش و کالاهای چرمی بیشتر تمرکز کند و مدیران وی امیدوارند که بتوانند مشتریان بیشتری را جذب کنند.

 

 

 

فست فشن چیست؟

 

اصلیترین و ابتدایی ترین نیاز هر فردی پوشش و پوشاک می باشد که با توجه به محیط پیرامونش تنوع در طرح و نوآوری در ترکیب و پوشش بیشتر شد.

فست فشن( Fast Fashion) چیست ؟

در دهه 1980 در امریکا برای افراد کم درآمدی که دوست داشتند با مد روز پیش بروند اصطلاح فست فشن یا مد سریع شکل گرفت. این اصطلاح که توسط خرده فروشها به فرهنگ لغت مد افزوده شد در سریعترین زمان به بازار عرضه می شوند. در حقیقت فست فشن برای این است که مشتری در جریان اتفاقات روز مربوط به مد قرار گیرند و مردم بتوانند با هزینه کمتر پوشاک به روز را خریداری کنند.

تفاوت فست فشن با تولید انبوه

در فست فشن طراحی لباس اهمیت ویژه ای دارد و باید با فصلهای مختلف حتما طراحی های لباس هم تغییر کند و مانند این است که کت واک استور (Catwalk Store) داشته باشیم . برعکس در تولید انبوه دیزاین لباس فصلی صورت نمی گیرد و حتی امکان این وجود دارد که یک طراحی سال ها بصورت تکراری ادامه داشته باشد و تولید شود. باید در نظر گرفت که از نظر هزینه فست فشن به نسبت تولید انبوه گران تر است و این تفاوت هزینه به دلیل مد روز بودن و طراحی به روز داشتن است .

 

مد پایدار روشی است که فعالان آن کیفیت ماندگاری ، فرهنگ ها و ... را در یک پروسه زمانی نسبتاً طولانی در طراحی و توزیع محصولات خود اختصاص می دهند و تا مدتها محصولات به همان صورت و سبک تولید می شوند. درحالی که در مد سریع اعتقادی به صرف وقت و در نشر گرفتن فرهنگ ها و اصول ها و رعایت اخلاق در حوزه پوشاک ندارد و مدت زمان لازم در مد سریع برای طراحی تولید و توزیع گسترده بسیار کوتاه است شاید چیزی حدود ۲هفته باشد و البته عمر آن مد بسیار کوتاه بوده چیزی نزدیک به ۳دقیقه می باشد و خیلی زود مد دیگری جای آن مد را خواهد گرفت.

هدف اصلی فست فشن

هدف اصلی فست فشن صرفه جویی در هزینه هاست . دو عامل مدیریت درست و اصولی در زمینه های تولید و فروش باعث پیروزی و پیشرفت روز به روز فست فشن بر همه رقبای خود شده است . همکاری تجاری نیز یکی از دلایل دیگر در پیروزی فست فشن در زمینه مُد است .همکاری های تجاری ، که برای به حداکثر رساندن فروش و سود با برطرف کردن نیازهای مشتری و رضایت مشتری است ،مدیریت استراتژیک گروه تولید نامیده می شود . ثبات قیمت ها و عدم ورشکستگی در گرو اتحاد تولیدکنندگان و همکاری آن ها با هم است.

مزایا و معایب مد سریع

 

شعار و هدف اصلی فست فشن این است که لباس در سریعترین زمان ممکن از فشن شوها و کت واک های لباس با کمترین قیمت به فروشگاه ها برسد. این تولید کنندگان محصولات خود را در کشورهای فقیرنشین و توسعه نیافته که نیروی انسانی زیاد و ارزان قیمتتر از کشورهای دیگر وجود دارد و در شرایط و کارگاه های نامناسب و غیر ایمن و با کم ترین مزایا تولید می کنند.کارشناسان حوزه مد معتقدند که صدمه ای که فست فشن به جامعه انسانی وارد کرده این است که بیشتر این مردم راهی جز برای تامین معاش ندارند و زیر استثمار این سیاست تولیدکنندگان می روند.

 

البته باید در نظر گرفت که فست فشن هر روز محصولات جدیدی را ارائه می دهد و به فروشگاه ها می فرستند اما قیمت پایین محصولات باعث می شود که کیفیت این تولید کنندگان پایین بیاید. از دیگر معایب فست فشن افزایش میل به خرید بیشتر در فرد است که این امر یک رفتار اجتماعی غلط است و مورد آخر این که با خرید بیش ازحد نیاز خیلی از این لباس ها دفعات کمتری مورد استفاده قرارگرفته و زباله های بیشتری تولید می شود و همین زباله ها باعث آسیب و تخریب محیط زیست می شود.

 

 

آدری هپبورن، آخرین معصوم سینمای هالیوود

 

آدری هپبورن با نام اصلی آدری کاتلین راستن در 4 مه سال 1929 در بروکسل بلژیک بدنیا آمد. وی در 5 سالگی به مدرسه شبانه روزی در انگلیس رفت و پدرش یک سال بعد خانه را برای همیشه ترک کرد و آدری با مادر و برادران ناتنی اش به هلند رفتند. آدری دوران کودکیش را در جنگ جهانی دوم در هلند گذراند و  بعد از آن در سن 16 سالگی برای همیشه به انگلستان مهاجرت کرد.

 

آدری از دهه 50 میلادی فعالیت خودش را بطور جدی در هالیوود آغاز کرد. آدری هپبورن با نقش آفرینی در فیلم "صبحانه در تیفانی"  خودش را بعنوان چهره ای مطرح در صنعت مد و فشن تبدیل کرد. سادگی، بی ریایی، اصالت و وقار همراه همیشگی آدری بود و همین دلیل ماندگاری وی در خاطره ها شد تا جاییکه پیتر باگدانویچ(Peter Bogdanovich‎) هنگامی که میخواست او را توصیف کند از  لقب آخرین معصوم سینما استفاده می کرد.

زندگی هنری آدری هپبورن

آدری هپبورن از همان زمان کودکی عاشق رقص باله بود و همین راهی شد برای ورود آدری هپبورن به دنیای شهرت. استعداد بازیگری آدری با نمایش "ژی ژی" بر روی صحنه تئاتر شکوفا شد. این نمایش اثر یک نویسنده فرانسوی بود که قبلا در سینما اجرا شده بود ولی در صحنه تئاتر برادوی نیویورک بود که آدری هپبورن با بازی هنرمندانه اش توانست به چهره ی دختری ساده دل و مهربان به نام ژی ژی جان ببخشد. کارگردان تئاتر ژی ژی که بدنبال بازیگر نقش اولش بود با دیدن آدری در لابی هتل، وی را انتخاب و با اصرار زیاد موفق می شود وی را وارد نمایش خود کند و این آغاز راه شهرت آدری می شود. وی در چندین فیلم بریتانیایی ایفای نقش می کند و بالاخره با بازی زیبایش  در اولین فیلم آمریکایی خود با نام "تعطیلات رومی" در کنار گریگوری پک(Gregory Peck)، موفق به دریافت همزمان سه جایزه اسکار، بفتا و گلدن گلوپ می شود. تاکنون هیچ زنی موفق به کسب این جایگاه نشده و نتوانسته همزمان سه جایزه مهم سینما را بگیرد. 

 

همکاری آدری هپبورن و ژیوانشی

استایل آدری مورد توجه طراحان بزرگی از جمله سالواتوره فراگامو(Salvatore Ferragamo) و ژیوانشی قرار گرفت. معمولا طراح لباس های آدری، هوبرت ژیوانشی(Hubert de Givenchy) بود. معروفترین لباسی که  ژیوانشی برای آدری هپبورن طراحی کرد لباس مشکی ساده ای بود که  آدری هپبورن در فیلم "صبحانه در تیفانی" به تن کرد و نماد زن جذاب دهه 60 شد.

اولین قرار همکاری آدری هپبورن و ژیوانشی در زمان اجرای دومین فیلم آدری با نام "سابرینا" بود. در آن دوران ژیوانشی یک طراح بدنبال شهرت بود و آدری بازیگری که هنوز در هالیوود به معروفیت نرسیده بود و این همکاری نتیجه خوبی برای هر دوی آنها به مراه داشت تا جاییکه یکی از اعضای اسکار در مورد همکاری این دو باهم اینچنین گفته: « نمیدانیم آدری هپبورن ژیوانشی را خلق کرد یا برعکس؟».

استایل و آرایش آدری هپبورن

استایل آدری هپبورن از همان ابتدا مورد توجه بود او همیشه عاشق لباسهای ساده ای بود که درآنها احساس راحتی کند و همین ساده پوشی آدری هپبورن بود که وی را به ستاره ای تبدیل کرد که خانمها میتوانستند راحت تر از سایر ستارگان هالیوود، خود را شبیه او در بیاورند.

او در آرایش نیز سادگی و طبیعی بودن را به آرایش های غلیظ ترجیح میداد. وی عاشق رنگ قرمز بود و همیشه از رژلب قرمز استفاده میکرد. همچنین مدل موها و ابروهایش به یکی از نمادهای مد در غرب تبدیل شد. براحتی میتوان گفت که وی ترندساز بود تا یک دنبال کننده ی مد.

ازدواج آدری هپبورن

آدری هپبورن در سال 1956 در فیلم "جنگ و صلح" با مل فرر(Mel Ferrer) هم بازی شد و این همکاری منجر به ازدواج این دو هنرپیشه شد. این دو در سال 1960 صاحب فرزندی بنام "شان" شدند و در سال 1968 ازهم جدا شدند.

آدری در سال 1969 با آندره دوتی ازدواج و در سال 1982 از هم جدا شدند. وی از ازدواج دومش نیز صاحب فرزندی بنام لوکا شد.

ظاهر آدری هپبورن از دید پسرش لوکا

ظاهر آدری از نگاه پسرش این گونه است: « مادرم مانند همه خانم ها 30-40 تا روسری داشت که این روسری ها به مراه یک عینک آفتابی بزرگ راه خوبی برای تغییر چهره ی او بود به گونه ای که به او کمک می کرد بدون همراهی دیگران به خرید برود. مادرم ترکیب زیبایی از عیب و نقص بود. او فکر می کرد بینی بزرگی دارد و زیادی لاغر است و هر وقت خود را در آینه نگاه می کرد می گفت نمیدانم چرا مردم مرا زیبا می بینند.» 

مرگ آدری هپبورن

آدری هپبورن در 20 ژانویه 1993 بر اثر سرطان بسیار نادر آپاندیس درگذشت. سرطان به گونه ای در تمام روده های هپبورن پخش شده بود که امکان جراحی و درمان وجود نداشت. آدری با جت شخصی پر از گلی که ژیوانشی فرستاده بود از لس آنجلس به ژنو رفت و در خانه خود در تولوشنا جان سپرد و همانجا به خاک سپرده شد.

آدری هپبورن از اولین موسسین بنیاد کودک بود که سالهای پایانی عمرش به عنوان سفیر ویژه یونیسف به فعالیتهای بشردوستانه پرداخت و مدال آزادی ریاست جمهوری را بخاطر کمکهای خیرخواهانه اش دریافت کرد.

 

مت گالا 2018 و سلبریتی ها

مت گالا 2018 و سلبریتی ها

مت گالا مهم ترین مراسم فشن سال به شمار می آید این مراسم در موزه متروپولیتن در نیویورک  برگزار می شود و از سال 1995 زیر نظر سر دبیر مجله ووگ خانم آنا وینتور برگزار می گردد.

مت گالا 2018 سرشار از سبک نمادین است و  به عنوان شیکترین شب سال و بزرگترین شب مد شاخته می شود. در این ایونت شاهد مشهورترین لباس های شناخته شده در فرش قرمز هستیم.

در ایونت مت گالا افراد مشهوری که در زمینه های مد و فشن در حال فعالیت هستند هم چنین ستارگان هالیوودی که در زمینه های فیلم و موسیقی فعالیت دارند با هدف رونمایی از آخرین نمایشگاه انستیتو طراحی لباس، در مراسم شرکت می کنند.

در مراسم مت گالا، تمرکز اصلی  روی تم نمایشگاه می باشد. سال های قبل شاهد تم های فشن در عصر تکنولوژی و چین از ماورای آینه بودیم و اما نمایشگاه امسال(بدن های آسمانی: مد و تخیل کاتولیک) در حال حاضر بعنوان بزرگ ترین و جاه طلبانه ترین موزه بحساب می آید.

 اما این رویداد در پله های نمادین موزه هنر متروپولیتن آغاز می شود جایی که میهمانان فرش قرمز را برای ورودشان می بینند.

در ادامه عکسهایی از مراسم مت گالا و سلبریتی هایی که در این ایونت حضور داشتند برای شما نمایش داده شده: